Tripolis'te saha şartları kaza golü yemeye çok müsaitti. Beşiktaşlı oyuncular ıslak zeminde ayakta durmakta epey zorlandılar. İnsan, krampon seçiminde bir problem mi var, diye düşünmeden edemiyor. Çünkü Tripolisli oyuncular bizimkiler kadar güçlük yaşamadı.
Ama tek kaza ihtimali saha şartlarından kaynaklanmıyordu. Özellikle Motta'nın beceriksiz ve riskli hareketleri yersiz gerilimlere sebep oldu. Oysa bu tür sahalarda “basit oynamak” birinci kural olmalı. Bir başka örnek; takımın en etkili ismi olsa da Gökhan Töre'nin hücumda basit oynamaktan kaçındığı anlarda verimsizleştiğine tanık olduk. İki-üç oyuncunun arasından bireysel çabalarla çıkma tercihleri hemen her defasında top kayıplarını beraberinde getirdi.
Beşiktaş her ne kadar ilk yarıyı 1-0 önde kapatsa da bu devrenin hayal kırıklıklarından biri de Olcay Şahan oldu. Enteresan, çünkü formayı zorlayan Kerim Frei var. Dolayısıyla daha fazla çaba göstermesi beklenirdi. Öyle ki, ikinci yarıda penaltıyı kazandığı halde bir kaç dakika sonra yerini Kerim'e bırakmak zorunda kaldı.
Beşiktaş için sorunlar da o andan sonra başladı. İlkin, 2-0 öne geçtiğiniz bir maçta Olcay ne kadar isteneni verememişse de Kerim Frei değişikliği “lüks” oldu. Hatta gereksiz. İlle de değişiklik yapacaksanız, Necip Uysal tercihi o anda yapılabilirdi. Ardından 2-1'e döndü maç; Atiba atılmış, 10 kişi kalmışsınız, ve Necip Uysal yine sahada yok. Bilic'in aklı maç 2-2 olunca başına geldi, ama geç geldi.
Beşiktaş, Yunanistan'da 2 puan bıraktıysa sebebi büyük ölçüde kenar yönetimidir. (Ve tabii Atiba'nın iki itirazdan iki sarı kart görüp oyun dışı kalmasının payını da atlamayalım.) Bunu daha önce de yazmıştım. Bilic iyi bir adam, herkes seviyor. Beşiktaş kadrosundan iyi bir takım, dahası iyi bir takım ruhu yarattığı kesin. Ama maça müdahalesi hep zayıf kalıyor. Beşiktaş'ın öne geçtiği maçlarda skoru tutamama hastalığında Bilic'in gidişatı değiştirecek hamleleri zamanında ve doğru yapamaması başlıca sebep.
