Ülkemizin her yolunu itinayla tıkayan ortak sorunumuz tabiki de bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmaktır. Bilgi sahibi olmak için işin içinde olmak, birazdan fazla araştırmak, neyin ne olduğunu gerçekten bilmek ve çokça tecrübe etmek gerekir. Bizde ise “bu süreçlere ne gerek var” düşüncesi ile oturduğun yerden en doğru tabirle sallamak hep moda ve hep zirvede yer alıyor.
Bilenin anlattıkları toplumumuz için çok informatif kalıyor, izleyici için itici olarak algılanıyor. Bilmeyenin kahve ağzı ile anlattıkları ise çok eğlenceli, asparagas ve toplumun istediklerini duymasını sağlıyor. Aslında dost sohbeti gibi evlerimize konuk olan namı diğer argo tabanlı medyatik konuklar bize tilkice tarifsiz zararlar veriyor. Sonuç olarak sporun bazı zararlı ana ve yan aktörleri yüzünden spor konsepti bizi ileri götüreceğine geri götürüyor. Spor amacından uzaklaşmaya devam ediyor. Bunca skandal ve dolu kötülükten ders almıyoruz ve inişe devam ediyoruz. Spor ülkesi olabilmek için çaba harcamadan spordan başarı beklemek hayalcilikten öteye gidemez.
Neresinden başlasan kardır diyerek her yere araba ile giden toplum olmaktan, maça gitmeden evde TV'de ne görüyorsak yorumlamaktan vazgeçmeliyiz. En önemlisi sporcularında insan olduklarını ve Türkiye'nin eğitim hataları yüzünden yeterli eğitime sahip olmadıklarını bilerek onlardan neleri bekleyeceğimizi belirlemek zorundayız. Tüccar dili ile “ne kadar ekmek o kadar köfte”… Bizim ekmek bayat köftenin ise durumu meçhul.
Bazen susmak en koyu sohbete bedeldir ama nerede bizde susmak tam tersi çok susması gereken çok konuşuyor, çok konuşması gereken ise konuşacak ve görev yapacak yer bulamıyor. Hataları unutmasak ve yanlışlara alışmasak bunları düzeltmeye çalışsak hiç fena olmayacak.
