Güle güle İlhan ağabey...

Ben Ankara'lıyım.. Başkentin, yağmuru, dostluğu, arkadaşlığı farklıdır... Ankara'lı olmayan anlamaz şehri...

İlhan ağabey, küçük yaşta fırıncılık yaptı babasının yanında, PTT forması giydi, sonra futbolu bıraktı..

Ankara'da un fabrikaları kurdu, büyük sanayici oldu...

Amatör kümeye düşerken, aşkı Gençlerbirliği'ne başkan oldu.. Elit camia, Gençlerbirliği'nin en zor ekonomik meselelerde bile ayakta kalmasını sağladı.. Cezayir ve Afrika futboluyla tanıştırdı bizi... Oralardan mükemmel sporcular buldu.. Ama en önemli huyu, sözüydü.. Söz, namustu onun için..

Biz Ankara'da çalışırken, gazeteci olarak beni, diğer kurumlardaki meslektaşlarımı hiç kırdığını görmedim.. Hafta içinde, oğlunu başkan vekili olarak Gençlerbirliği'ne atadı.. Anlamıştı belki Ankara'lı seymen, son günleri olduğunu... Zor adamdı, çok antrenör gönderdi.. Disiplininden çok rahatsız olan vardı. Ama o bir seymendi ve öyle de kalacak, güle güle...

Güle güle İlhan ağabey, mekanın cennet olsun...