Caner her ne kadar Fenerbahçe'nin 1 numaralı gole yaklaşma unsuruysa da İsmail Kartal'ın onu 35. dakikada oyundan almasına kızmak mümkün değil. Kendi korner bayrağının dibinde geç de olsa lehe verilen bir taş atışında kontrolünü kaybedip sarı kart gören bir oyuncu rakibin hücumda işleyen sağ kanadının son tıpasıysa risk almak zordur. Yani Kartal, Caner'i oyundan alabilirdi, aldı...
Fakat yerine giren oyuncu Hasan Ali mi olmalıydı? Bu tartışılabilir. Sow'u oyuna alıp Alper'i geri çekmek herhalde fazla riskli göründü. Bunu düşünmemin sebebi, Bursa'nın dar alan savunmasında daha fazla yaratıcılık ve şut denemesine ihtiyaç duyulmasıydı. 2. dakikada Josue ve Belluschi ikilisinin müthiş becerisiyle Volkan'ı kaçırıp golü bulmalarının ardından salt bir savunma takımına dönen Bursa, Fenerbahçe'de Kuyt, Emenike, Alper üçlüsünün yetenekleri açısından bakıldığında neredeyse bir duvardı... Hiçbir gedik açamadılar. Zaten fikrimi, takip edenler biliyor. Nijeryalı'nın Fenerbahçe'de sürekli bir merkez santrfor olarak yer alması olanakdışı. Vertigo'ya yakalanmış gibi oluyor... Koordinatları tamamen kaybediyor. Kanata gittiğinde ise olağanüstü...
1 PUANA DUA ETMELİLER
51'de Raul'un yararlanamadığı ilk Fenerbahçe pozisyonunun yaratımında olduğu gibi. Diego'nun çıkıp Sow'un oyuna girmesi sonucu Emenike destek alarak savunmanın kucağından çıktı. Sola kaçmaya başladı ve Fenerbahçe de nihayet pozisyonlar buldu. Ancak Kuyt'ın ortasından gelen mucize gol sonrası Bursaspor'un reaksiyonu çok parlak oldu. Her iki kanattan sıfıra inerek geriye çıkardıkları toplardan net 5 pozisyon buldular. Volkan ve Ozan'ın akortları bozuk olmasa, ya da Kuyt, Kadlec ve Hasan Ali çizgi üstü müdaheleleri yapmasa ev sahibi çok rahat kazanırdı. Fenerbahçe çok uzun süredir bu kadar pozisyon vermemişti. 1 puan için dua etmeliler.
