Galatasaray, Sinan Bolat'a hiç iş düşmeden kazandı. Öyle kılpayı dışarı çıkmış bir pozisyon da yok. Umut, Burak ve Sneijder'in kaçırdığı %99'luk en az 4 de poziyonu var Galatasaray'ın... Buna kimse itiraz etmez. Ancak maçı seyretmişseniz bu cümlenin doğal ruh haliyle maçı seyretmediğinize de eminim. Galatasaraylılar hop oturup hop kalktılar. Dakika 1 dakika 90. Uzatma dakikası anons edildiğinde de müthiş bir yuh patladı. 91'de az farkla auta giden Tomic'in serbest vuruşu herkesi perişan etti.
90 artı 6'da Stancu'nun Sinan'a verdiği geri pas (!) ise bayağı bir felç etkisi yarattı. Ama Sinan'a hiç iş düşmedi. Oldukça çelişkili gibi duruyor bu durum ama değil. Çünkü: Selçuk'un erken sakatlığı Gosso ve Hleb'in çok rahat Galatasaray orta sahasını geçmelerine imkan verdi. Mervan, Stancu ve El Kabir hızlı ve büyük tehditlerdi. Çünkü özellikle Telles hep yerini kaybediyordu. Hücuma hiç destek verememesine rağmen. Melo-Hamit ikilisi de bir türlü yerlerine karar veremediler. Elini kolunu sallayarak orta sahayı geçti Gençler. Ancak Semih ve Hakan'ın şahane oyun okumaları işi değiştirdi. Bunun yanında Gençler hücumcularının kekeme paslaşmaları da onları güdük bıraktı. Gençler için bu beklenmedik derecede kolay oyun Sinan Bolat'a hiç iş çıkarmadı.
RAKİPLERİNDEN FARKI VAR
İkinci yarının başından Sneijder'in şahane golüne kadar Galatasaray'ı şampiyon yapan şeyi gördük. Rakiplerinden farkını. Hemen her şey aleyhteyken Selçuk yokken rakibe mükemmel bir baskı kurup 6 pastan pozisyonlar buldular. Sneijder'in mükemmel merkez oyununa ilk yarının en kötülerinden Yasin olağanüstü bir soğukkanlılıkla katıldı. Santrfor performansları çok düşük olmasa bu bilinçli oyun çok daha erken işi bitirecekti. İşte Galatasaray'ı rakiplerinden bu farklı kılıyor. Çok kötü oldukları dakikalarda dahi konsantrasyon bozmadan bir bölümü istedikleri gibi oynayabiliyorlar. Beşiktaş ve Fenerbahçe'de bu eksik kaldı işte. Panik yok, konsantrasyon var.
Fanatik Gazetesi'nden alınmıştır.
