Büyük takım lig yarışından düştüğü zaman oyuncusunun, rakibin, önemlisi hakem ve taraftarın yaklaşımı değişiyor. Doğru da olsa büyük takıma kolay çıkmayacak kartlar çıkıyor mesela. Rakip başka bir güvenle maça asılıyor. Takımdaşlık sarsılıyor. Golcünüze, savumanıza güveniniz olmayınca oyun başka akıyor ya da daha doğrusu akmıyor. Galatasaray'ın yaşadığı bu. Ve maalesef normal. Yarıştan kopunca böyle oluyor.
ÖZAT'IN ETKİLİ TERCİHLERİ
Tabii maçı sadece bu anlatmıyor. Ümit Özat'ın etkili tercihleri geçen hafta Kayseri maçında olduğu gibi bu hafta da fark yarattı. Serkan Balcı'nın 32 yaşında orta sahada sergilediği kesicilik mükemmelliği sağ bekte geçirdiği onca yıla lanet okutuyor. Serkan vasat üstü bir sağ bek olarak iyi bir kariyer geçirdi. Ancak 21 yaşında mükemmele yakın kesicilik özellikleri olan dinamik bir oyuncu olarak Fenerbahçe'ye transfer olduğunda ihtiyacı olan tekniğini biraz (çok değil yüzde 20-30) artırmaktı. Eğer bunu yapabilse sadece etrafında görev yapan herkesin yaratıcılıklarına yük alarak katkıda bulunmakla kalmayacak bir marka olabilecekti. Ancak sağ beke gitti ve sıradan olmasa da standartlar belirleyen de olamadı.
EN AZINDAN EURO 2016 İÇİN
Ümit Özat'ın ondan bu pozisyonda yararlanışı kas gücü ve nefesi yeterse Mersin İdmanyurdu'nun yeniden işin içine sokar. Dün bunu gördük. Aynı şekilde çoklukla kulubüye hapsolan Tita'nın santrfor arkası pas dağıtıcılığının da benzer etki yaptığını söylemel lazım.
Normalde Mustafa Denizli'den görmeye alışık olduğumuz pragmatik çözümlerin adresi Ümit Özat oldu yani. Nakoulma'yı sağda kulvarını açarak rahat şekilde kullanmak da bu çözümleride biri. Attığı gol özelliklerini kullanmak açısından görevlendirilişinin basitliğini ortaya koyuyor. Semih'in onu karşılamakta yaptığı üst üste hatalar ise Galatasaray için konunun ne kadar karmaşıklaştığını. Galatasaraylı yerli oyuncular en azından EURO 2016 için ayakta kalmalılar. Bu seviye yetmez.
Fanatik Gazetesi'nden alınmıştır.
