Cahit Yavuz - Rekabet, matematiksel sonuçlarla kurgulanırsa; spor, spor olmaktan çıkıyor. Rafael Nadal hafta başında start alan yılın ilk Grand Slam Turnuvası Avustralya Açık hakkında, gider ayak şikayette bulundu. Turnuvada kullanılan topların yeterince spin almadığını bu durum da tenisçileri düz vuruşa zorladığını anlattı. Yani, tenisin en önemli vuruş tekniği olan spinli vuruşlar bu topla yapılamıyor. Bu nedenle oyun, zekasını kullanarak mücadele edenlere dezavantaj, kaba gücünü kullananlara da avantaj sağladığını anlatmaya çalıştı. Tabi onu dinleyenler, yayıncılar ve tenisseverlerin büyük bir çoğunluğu, matematik kafa ile yetiştirildiği için Nadal'ın şikayetini anlamlandıramadılar.
Spordaki rekabet özünde deger yaratmaktan geçer. Bir takım veya birey, sahaya çıkar ve kendi becerisi ile oyun kuralları içinde, centilmence mücadele ederek rakibini alt etmeye çalışır. Bunu rekabet gibi basit bir matematik kafa ile ölçmek, sporun gelişimine katkı sağlamaz.
Sporun bir diğer özgün amacı ise yetişmiş insan kalitesini izleyenlerin takdirine sunularak, toplumsal kültürel değerlerin paylaşılmasına katkı vermesidir. Bunu yaparken de yarışmaları, turnuvaları ve ligleri yönetenler, sporcular adına, karşındaki rakibe saygı duyulan bir ortamı oluşturulmak zorundadır. Çünkü, insan evladına değersiz varlık muamelesi yapıldığında vücut kimyası bozulur ve becerisini sahaya yansıtma şansını kaybeder. O nedenledir ki, fair play denen sistem, sahadaki rakipler adına adil bir ortam yaratmak amacıyla kurgulanmıştır.
Avustralya Açık’ın en önemli problemi sadece turnuvalarda kullanılan officel toplar değil elbette. Andy Murray da toplardan şikayet edenlerden. Ancak onun vurguladığı bir başka şikayette sabah saatlerine kadar uzayan maçlar. Buna tepkisini de top toplayan çocuklar üzerinden verdi. ''Çocuğum bir turnuva için top toplayan bir çocuksa ve sabahın beşinde eve geliyorsa, bir ebeveyn olarak buna çok kızarım. Onlar için faydalı değil'' dedi.
Çok net değil mi? Üstelik topun spin almaması ile de direk bağlantılı. Spin almayan toplar oyunlardaki rallileri uzatıyor. Bu da izleyenleri mest ediyor. Bu sayede 2 saatte bitecek maç, 4 saatte bitiyor. Tribünlerdeki binlerce insana ise bu süreç; yeme içme ihtiyacını doğuruyor. Büfeler, restaurantlar ciro üzerine ciro yapıyorlar. Ve en karlı tenis turnuvası olarak sponsorlara karşı rakamlar yükseltiliyor. Herhalde yaklaşık 10 yıldır aynı şeyin altını çiziyorum. Tenis fabrikasyon bir oyun yapısına doğru gidiyor diye.
Sporcuyu yerin dibine sokmak veya göğe çıkartmak sistemi yönetenlerin elindedir. Top bunlardan biri. Bir diğeri de sporcunun maçını akşam saatine koyarsınız. Ertesi gün sabah bir maç daha koyup, tenisciyi turnuva dışına atabilirsiniz. Bunu yapmak çok mümkün. Aslında amaç, dünyanın dört bir yanından gelen farklı karakterleri tenis özelinde buluşturmak. Ve bunu yaparken topun havasını, kalitesini değiştirerek daha verimli bir organizasyon yaratamazsınız. Oyuncu karakter farklılıkları teniste kortların farklılığı ile zaten belirlenmiştir. Rekabeti adaletli hale getirmek icin de harika bir sistem var. Bir toprak (Roland Garros) bir çim (Wlmbledon) ve biri hızlı (Amerika Açık) diğeri yavaş sert kort (Avutralya Acık) Sporcuyu saatlerce yarıştırıp restaurantlardan ciro elde etme gayreti, matematik kafadır. Matematik kafa, spora ve spor kültürüne değil, olsa olsa obeziteye hizmet eder.
