Eleme macerası başladığından bu yana en büyük sıkıntımız şut kalitesi. Şöyle düşünelim: Dünyanın pozisyonuna girdik mi? Evet. Bunların 4-5 tanesi son derece net miydi? Kesinlikle. Peki kaleci Vanins'in harika bir kurtarışı ya da kılpayı direği sıyırmış bir şut var mı? Hayır. Malesef hayır...
Şut kalitemiz çok düşük, öldürücü değil. Başından buyana. Selçuk'un şahane gol vuruşuna kadar. Ya da Sabala'dan yediğimiz gol gibi... Terim, rakibin, ilk maçın ve oyunun ruhuna uygun bir kadroyla takımını sahaya sürdü. Sadece Selçuk'u savunmanın önünde tuttu. Burak'ın arkasında Çalhanoğlu, Arda, Gökhan Töre ve Volkan'la hücumu geniş tutmayı düşündü. Hem araya kaçacak adamı olan, hem servisçi hem de hücumu genişletecek yapıda bir kadroydu. İlk 15 dakika Volkan'la 3 kez net şans yakaladık. Arda'nın şutu, hemen her şey vardı. Planın Töre ve Çalhanoğlu kısmı %100 işlemese de oyunu bitirecek etkinlik vardı.
GOLLÜK VURUŞ YOKTU
Eksik kalan akın sürekliliği oldu. 13'te rakibin ilk kontratağı sonrası bir başka sorunumuz ortaya çıktı. Bizi geri geri koşturdular. Savunma yakın durup oyunun boyunu kısaltamadı ve akın sürekliliğimiz kesintiye uğradı. Pozisyon da verdik. İkinci yarıda Umut'un ve Şener'in oyuna girişi sonrası hücumda genişlik sağlandı. Ve akın sürekliliği de 72. dakikaya kadar sağlandı.
Sürekli sağlı sollu altı pasın içini bulduk ama gollük vuruş yine yoktu. 65'te garip bir panik başladı. Oyunculardan seyricilere, onlardan yine oyunculara karşılıklı büyüyen bir panik. Bunun sonucu top kayıpları, iki kontra ve Balta'nın çıkardığı iki gol. Selçuk şahane vuruşuyla olaya el koymasa iş o an kötüye gitmeye başlamıştı. Oyun yapısı dağılmıştı. Hollanda evinde eksik, Robben'siz ve yenikti. Çek Cumhuriyeti (sonradan atsa da) berabere. Ve asıl önemlisi nihayet milli maç coşkusu olan bir seyirci ve stat bulmuştuk ki, bu hepsinden önemliydi. En beklenmedik olan oldu. Sezona çok daha iyi başlamayan Volkan Babacan elinden kaydırdı.
Fanatik Gazetesi'nden alınmıştır.
